طرح نوسازی مجتمع های مسکونی (در حد توان اقتصادی ساکنین محله پامنار تهران) با استفاده از تکنولوژی lsf – نمونه موردی : مجتمع مسکونی فرهنگیان

چکیده سیر افزایش جمعیت شهرهای بزرگ به دلیل هجوم جمعیت کم درآمد از شهرهای کوچک و روستاها واقعیتی گریزناپذیر است و گرانی زمین و مسکن در شهرها واقعیتی دیگر. این جمعیت که قادر به تامین محل سکونت در داخل شهرها نیستند، در شهرک های خودروی اطراف شهرها ساکن می شوند و بخشی دیگر با تحمل هزینه سنگین اجاره در نواحی فقیر نشین شهرها سکنا می گزینند. اگر از جنبه انسانی ضرورت تامین مسکن که از جمله نیازهای اولیه اجتماعات انسانی است بگذریم، این واقعیت برجا می ماند که مسئله مسکن کم درآمدها از مضامین بحرانی و از مسائل عمده شهرنشینی امروز کشور ماست و بر تمام وجوه زندگی شهری، از شکل و سیمای شهرها گرفته تا ترافیک و خدمات زیر بنایی و ... تاثیراتی بلا واسطه می گذارد. مسئله از آنجا پیچیده تر می گردد که بحث بافت های فرسوده با مشکلات عمده ای چون ریزدانگی و ناپایداری و نفوذناپذیری و نیاز مبرم آنها به نوسازی به میان می آید. ساکنین این بافت ها نه تنها با کالبد مسکن خود مشکل دارد بلکه به دلیل قرارگیری در دهک های پایین جامعه از امکانات مالی کافی جهت تامین مسکن مناسب برخوردار نیستند. همین امر ضرورت برنامه ریزی جهت تامین مسکن اقتصادی را اجتناب ناپذیر می کند. در این پژوهش، ابتدا، ویژگی ها، چالش ها و نیاز های بافت فرسوده تهران و سپس، اقتصاد مسکن و شیوه های تامین مسکن گروه کم درآمد و تجارب آن بررسی می گردد. در راستای تامین مسکن اقتصادی برآنیم تا به معرفی تکنولوژی قابهای سبک فولادی به عنوان راهی جهت اقتصادی تر نمودن تولید مسکن بپردازیم. در ادامه با تعریف الگو و ویژگی های آن و با بررسی مرحله به مرحله ی فرآیند طراحی معماری، الگوهایی برای نوسازی مسکن با رویکرد به اقتصاد آن، پیشنهاد می گردد و نهایتا دستاوردهای پژوهش در نمونه موردی مسکن فرهنگیان پامنار به آزمون گذارده می شود. کلیدواژه: نوسازی بافت فرسوده، مسکن اقتصادی، تراکم، تکنولوژی lsf